En hier is ie dan II: de tekst die we op de barbecue gezongen hebben om te vieren dat onze prachtige vereniging dit jaar 50 jaar bestaat. Ook dit lied is van de hand van onze meestergelegenheidsdichter Foppe, waardoor jullie wel kunnen raden op welke melodie het is gezet.

LUSTRUMLIED

VOOR TAALTUIN VOLTAIRE

(1974-2024)

Ze waren nog druk aan het bouwen.
t Collège dat stond nog maar net.
Er kwam ook een deeltjesversneller;
die werd in de buurt neergezet.

Het CERN en ons Taaltuin Voltaire,
zij vormen sindsdien een echtpaar.
Zij zijn nu al 50 jaar samen
en houden nog steeds van elkaar.

Taaltuin Voltaire, wij zingen en springen, hoera, hoera!
Taaltuin Voltaire viert vijftig jaar tralalala!

We zijn toen voorzichtig begonnen:
2 uur in de week NTC.
Maar dan in het jaar ’83
komt steun van de VVOB.

De VVOB stuurt een leerkracht,
de pionier Karl Caluwé.
Er komt ook een nieuwe formule:
het niet meer bestaand OIB.

Refrein

Zelfs Nederland stuurt dan een leerkracht,
in duo met Karl Caluwé.
Daarna geeft men liever subsidie,
verstrekt door Stichting NOB.

Na Karl komen Bertho en Johnny
uit Vlaanderen gedetacheerd.
Ook Albrecht hoort thuis in dit rijtje,
die ons d/t-fouten afleert.

Zeg Albrecht, dan zeg je ook Foppe,
hij staat aan het hoofd van VO.
Hij komt helemaal uit Grenoble
voor zijn liefde histoire-géo.

Refrein

Dan is er natuurlijk ook PO:
Hilde, Bernadette, Albertine,
Ageeth, Carin, Petra, Daniëlle
plus Anne-Marie en Jolien.

Een aantal van hen draagt meer petten,
is tevens in VO actief.
En Evi doceert wereldkennis,
ook histoire-géo is haar lief.

Refrein

Er zaten talloze bestuurders
in ’t gras van ons Taaltuin Voltaire.
Het gaat hierbij meestal om ouders
met daadkracht, geestdrift en veel flair .

Ook nu is ’t bestuur heel bijzonder,
Alfred is on-Nederlands gul.
Er zijn slechts alleen nog maar mannen,
hun motto is ‘geen flauwekul’.

Refrein

Ook namens de Vlaamse Gemeenschap
zit Tim nog steeds in ’t bestuur.
Hij is dit jaar vice-voorzitter
en staat met Alex aan het stuur.

Alex staat symbool voor traditie,
voorzitter van vader op zoon.
Wat wellicht ontbreekt aan de vreugde,
is een echte voorzitterskroon.

Refrein

Guus Gielen stuurt steeds weer een Nieuwsbrief,
het kleuterlokaal bovenaan.
Er zijn daar voortdurend lekkages:
‘Wim Maan is het dak opgegaan!’

Zo geeft het bestuur ons de ruimte.
Het kleuterlokaal lekt niet meer.
Het zijn alle vijf stoere kerels.
Ze staan er in wind en in weer.

Refrein