Ernestine weet altijd het ijs te breken
en een goede sfeer te kweken.
Zij ziet de zon, ook al schijnt zij niet,
zij jubelt en zingt het hoogste lied.
Zou zij zich op een nieuwe toekomst moeten bezinnen,
dan zou zij een wellnesscentrum kunnen beginnen.

Ja het voorzitterschap was voor Ernestine geen straf.
Het spreken in het publiek gaat haar gemakkelijk af.

Een hoogtepunt in haar carrière was de regiobijeenkomst
voor alle collega’s in Genève en Frankrijk
en Ernestine bleek in alle drukte weer onze dijk.
Zij is een ster in het organiseren
en weet de troepen goed te mobiliseren.
Ook de weergoden werkten dat weekend mee
en zelfs de directie van het NOB.

Door haar aanwezigheid veranderde zij de Algemene Ledenvergadering het meest.
Het werd niet alleen vergaderen, maar ook een beetje feest.
Het was niet alleen notulen voorlezen,
maar met redelijke snelheid door een powerpoint pezen.
‘Ging het niet te snel? vraagt ze naderhand.
‘Nee helemaal niet’ antwoorden wij met een biertje in de hand.

Dankzij Ernestine is het ook verleden tijd
dat Nederlanders bekend staan om gierigheid.
Naar open dag, barbecue, herfstwandeling of Algemene Ledenvergadering kwam zij met de auto helemaal rond.
Teveel om op te noemen wat zich daarin allemaal bevond.

Ernestine, je hoeft niet lang te gissen,
we zullen je erg missen.
Je stralende humeur, je opgewekte lach,
je oranje pruik op koningsdag.
Je tomeloze energie en vlotte presentatie,
je mailtjes vol belangstelling en aanmoediging.
Ernestine, je was een rots in de branding!